Secret - Poison

We wcześniejszych postach pisałem o słodkim wizerunku niektórych grup. Wspomniałem też, że jest to swojego rodzaju wymogiem rynku. Przesłodzone piosenki gwarantują wysokie miejsca na listach przebojów. Dzisiaj będzie o grupie, której udało się wyrwać z szaleństwa aegyo.

W 2009 roku na koreańskim rynku zadebiutowała grupa Secret. Ich pierwsza piosenka nie była zła, ale ewidentnie nijaka. Za to kolejne to już inna historia. W 2010 roku grupa przypuściła szturm na listy przebojów piosenkami "Magic" i "Madonna". Było rytmicznie, było energicznie, było tanecznie. Dwa fajne kawałki łączące R'n'B z brzmieniem retro sprawiły, że dziewczyny wyraźnie zarysowały swój wizerunek na koreańskiej scenie muzycznej.

Niestety w następnym roku ktoś w wytwórni pomyślał, że dobrym pomysłem będzie upchnięcie retro stylistyki grupy w bardziej "słodkie" ramy. Powód prosty - poprzednie piosenki zapewniły pewien sukces muzyczny, ale grupa nie zdobyła pierwszego miejsca na żadnej z telewizyjnych list przebojów. Nowa - słodka - stylistyka sprzedała się, choć mówiło się, że grupa jest niezadowolona ze zmiany wizerunku.

Ostatni singiel z 2011 roku był już czymś w rodzaju consensusu, łącząc wciąż dosyć kolorowy wizerunek ze zdecydowanie bardziej taneczną i nieco ostrzejszą stylizacją. Następnie grupa wyruszyła na podbój Japonii i przez blisko rok w Korei słuch o niej zaginął. Secret powróciło w połowie września tego roku i...

Przypomina teraz szczutą bestię wypuszczoną z klatki.



Wróciło brzmienie R'n'B, posmak retro pozostał, a na to wszystko spadł jeszcze wizerunek kipiący seksapilem. Szczerze? Mimo wszystko piosenka jest nieco słabsza niż te z 2010 roku. W pierwszej części jest nieco chaotyczna, złożona z różnorodnych muzycznie elementów, którym brakuje dobrego spoiwa. Na siłę można by upatrywać tej funkcji w tekście piosenki, który może niezbyt zaskakujący (porównanie swojego zadurzenia do zatrucia), to jednak zgrabnie, choć niezbyt silnie, łączy utwór w pewną całość.

Co nie oznacza, że uważam, że kawałek jest słaby. Bardzo podoba mi się finał (segment od momentu włamania) z dobrym rapem (Bogowie, ja rap chwalę!) i fajnymi miniwokalizami. Dobry jest też refren, a i każdy z pozostałych fragmentów z osobna jest co najmniej solidny. Po prostu jako muzyczna całość, utwór nieco się "rozłazi".

Wypadałoby też napisać coś o teledysku. Chwila, chyba muszę go sobie jeszcze raz obejrzeć... Taaak, na teledysk patrzy się zdecydowanie przyjemnie. I nie chodzi tylko o żwawo ruszające się dziewczyny, chociaż trudno nie przyznać, że robią wrażenie. Szczególnie ta matriksowa figura z wygięciem ciała do tyłu przypadła mi do gustu.

Brawa dla realizatorów przede wszystkim za bardzo udaną, kompletną stylizację. Świetne są różnorodne i ciekawie zaprojektowane kostiumy. Jeszcze większe wrażenie robi na mnie bardzo nastrojowy wystrój wnętrz. Dobra jest kolorystyka, dodatkowo akcentowana efektownym, ale pozostającym w klimacie oświetleniem. Na to wszystko nachodzą jeszcze dobre ujęcia, montaż i filtry obrazu. Imponuje spory wysiłek, który musiał zostać włożony w nakręcenie niespełna pięciominutowego klipu.

Zostaje jeszcze kwestia warstwy fabularnej. Przyznam, że do tej pory tak jakoś nie ogarniam roli pana detektywa w tym wszystkim, ale pal to licho - inaczej Hyosung nie miałaby powodu żeby ściągać płaszcz. Poza tym, jakkolwiek zawsze i wszędzie pochwalam obecność krwi, kiedy ktoś korzysta z broni, to nie sposób nie zauważyć, że koreańskie kobiety dosyć swobodnie podchodzą do tematu wartości życia ludzkiego. Szczególnie, kiedy życie to należy do mężczyzny. Nie powiem, dostrzegam w tym pewną naukę na przyszłość.

BONUS
Grupa taneczna Waveya wykonuje cover choreografii. Przyjemnie popatrzeć :)