YB - Cigarette Girl

Koniec lutego miał upływać pod znakiem SNSD i 2NE1... No i poniekąd upływa, ale że tak SM Entertainment, jak i YG Entertainment prowadzą jakiś dziwny korespondencyjny pojedynek na wstrzymywanie się z emisją teledysków, muszę szukać innych bohaterów dla moich wpisów.

Wspomniane powyżej żeńskie supergrupy zawędrowały do tego wstępu nieprzypadkowo. To SNSD i 2NE1 w oczach fanów są globalnymi wizytówkami muzycznej Korei, to im wróży się wielkie kariery także na zachodniej półkuli i to ich anglojęzycznych wydawnictw fani znad Atlantyku wypatrują najbardziej. A jednak to nie dziewczyny z gilrsbandów, a prawdziwy koreański rock band szykuje się do podboju anglojęzycznych rynków.

YB albo inaczej Yoon Do Hyun Band to bodaj najpopularniejsza typowo rockowa formacja w Korei, przynajmniej jeżeli nie będziemy zagłębiali się w ichnią rockową paleontologię. Sylwetkę zespołu z grubsza przybliżyłem >>TUTAJ<< przy okazji ich zeszłorocznej piosenki "Mystery", którą swoją drogo polecam, szczególnie wielbicielom wyspiarsko brzmiącego rocka.

Koreańska formacja niedawno dostała się pod skrzydła Douga Goldsteina - menadżera, który pilotował lot Guns 'N Roses na sam top list przebojów. Teraz ma przyczynić się do sukcesu koreańskiej grupy na rynkach anglojęzycznych. Nadchodzącą kampanię w UK i USA zwiastuje anglojęzyczny singiel YB zatytułowany "Cigarette Girl".



Skoro zrobiło się tak angielsko, to zacznijmy od... Filiżanki herbaty, a potem zajmiemy się omawianiem słonia w pokoju. Angielski... Tak jakoś jest, że każda nieanglojęzyczna grupa, która odniesie sukces w swojej ojczyźnie prędzej, czy później rzuca się na projekt w narzeczu lordów i jankesów. Nawet na naszym rodzimym podwórku Coma i Rogucki szarpali się niedawno z angielskim, a litościwą zasłonę milczenia powinno spuścić się na wczesne próby Kazika Staszewskiego i Kultu.

Jedną rzeczą jest znać język, inną w nim mówić, a jeszcze wyższą szkołą jazdy jest śpiew w obcym języku. Rzecz sprowadza się do dykcji przyzwyczajonej do innych dźwięków - nie wszyscy zwracają na to uwagę, ale z fonetycznego punktu widzenia nawet takie polskie "s" i angielskie "s" to dwa podobne, ale jednak różne dźwięki. Nie będę się pastwił nad tym zagadnieniem, bo sam wokal jest bardzo dobry, ale ja wolałbym usłyszeć tę piosenkę po koreańsku.

Sama kompozycja naprawdę przypadła mi do gustu, choć nie jestem do końca przekonany co do jej marketingowego potencjału. Grupa zawarła w tym nagraniu dosyć oryginalną mieszankę brzmienia i kompozycji, bo o ile sam utwór wydaje się kompozycyjnie kojarzyć z amerykańskim hard rockiem, to różne elementy idą bardziej w kierunku innych nurtów, także tych wyspiarskich. Choćby sam przewodni riff swoim brzmieniem nie jest daleki od tego, co można usłyszeć na albumach Kasabian.. Z kolei piosenka szerzej, pomimo zbyt dużego tempa, swoim klimatem kojarzy mi się ze stoner rockiem.

Dla mnie wszystko, co napisałem w akapicie powyżej, jest komplementem - piosenka naprawdę bardzo mi się podoba. Ale mieszanie jeśli nie niszowych, to na pewno niemainstreamowych inspiracji muzycznych z dosyć mainstreamową treścią i momentami kulejącą wymową, nie jest dobrym prognostykiem przed wojowaniem zagranicy. Jeżeli mnie ta angielszczyzna potrafi zatrzeszczeć w uszach, to trudno mi przewidzieć reakcję osoby władającej angielskim od pierwszego wypowiedzianego słowa.

Samo brzmienie jest dla mnie zdecydowanie na tak, a koniec końców wokal jest naprawdę dobry, nawet jęsli wymowa trzeszcy, więc ja przymykam oko na te niedociągnięcia i na pewno znajdzie się więcej osobników podzielających moją opinię. Jednak czy to wystarczy by skusić słuchaczy odgrodzonych barierą nieufności wobec rocka egzotycznego pochodzenia, który sam w sobie nie jest dość egzotyczny, by wabić wielbicieli muzycznej egzotyki właśnie? Jak zawsze - pokaże czas, choć osobiście ściskam kciuki tak za sukces grupy, jak i jej dalszy progres, bo YB muzycznie interesuje mnie coraz bardziej.