AOA - 흔들려/Confused

"Confused" - to bardzo dobry tytuł dla nowego nagrania żeńskiej formacji AOA. Ja też czuję się zdezorientowany patrząc, co wytwórnia robi z tą grupą. Od samego początku AOA jest tworem specyficznym, bo teoretycznie liczy sobie osiem członkiń, ale grupa nigdy nie występuje w pełnym składzie. Wariant taneczny formacji liczy sobie siedem dziewczyn, ósma jest perkusistką w pięcioosobowym AOA Black - pop-rockowej formacji.

I to jeszcze jestem w stanie ogarnąć, tym bardziej, że dziewczyny miały pozytywne wejście na scenę. Ich kawałki "Elvis" (>>TUTAJ<<) i "Get Out" były nie tylko chwytliwe, ale nawet względnie świeże jeśli idzie o brzmienie. Do tego dochodzi pozytywny wizerunek grupy - jasny, pogodny, ale nie przesłodzony. Wręcz przeciwnie, w ich występach sporo było zęba, charyzmy i śmiałości - choć znów bez popadania w skrajność. Do tego należy dodać niezłe umiejętności taneczne i wokalne, poparte galerią ładnych buź i mamy materiał na bardzo udany projekt.

I tu sprawa zaczyna się komplikować, bo ktoś się gdzieś pogubił - albo ja, albo wytwórnia. Nie dość, że grupa na ponad pół roku z grubsza przepadła jak kamień w wodę, to jeszcze kiedy znów wypłynęłą na powierzchnię, okazało się, że to już trochę inny kaliber morskiego potwora. Najpierw łeb wyłoniło AOA Black z piosenką "MOYA" (>>TUTAJ<<), które wbrew nazwie przyjęło bardzo jaskrawy, trącący aegyo koncept, w którym instrumenty dziewczyn zostały sprowadzone do rangi rekwizytów.

Teraz przyszła pora na AOA w wersji tanecznej i... Niech nie zmyli Was otwierająca całość biała stylizacja. Tym razem Ace of Angels z aniołami niewiele mają wspólnego, no chyba, że tymi upadłymi.



Nie to żeby nie podobało mi się to, co widzę - co to, to nie. Na dziewczyny i prezentowany przez nie układ patrzy się bardzo przyjemnie. A jednak dostrzegam tu jakąś niespójność. Coś mi tu po prostu nie gra. Pomimo tego, że koncept nie jest jakoś niesamowicie pieprzny, to i tak wydaje się za ostry na tę grupę. Nie chodzi nawet o to, że zdążyłem dziewczyny jakoś umiejscowić w głowie, związać z jakąś wizerunkową niszą. One po prostu, choć ładne i zgrabne, nie mają w sobie kobiecego seksapilu, który jest potrzebny do uciągnięcia tego trącącego burleską konceptu.

Chociaż może to też nie do końca tak, że dziewczyny nie mają w sobie dość pazura. Może nawet bardziej chodzi o to, że to styliści nie do końca potrafią lub chcą ten pazur wydobyć. Segment lateksowo-skórzany wypada dobrze - nie czuję w nim tej niespóności, bo dziewczyny wyglądają dojrzale. Co innego z pozostałymi dwiema stylizacjami, które mają w sobie za dużo... niewinności.

W ogóle teledysk wbrew pozorom nie jest mocną stroną tego przedsięwzięcia - bardzo szybko się nudzi. Za dużo w nim planów ogólnych, za mało ciekawych kadrów. Ja rozumiem, że chciano pokazać choreografię, ale czy jest aż tak czym się chwalić? Jest tu kilka ciekawych figur, szczególnie w parterze, ale reszta to z grubsza powtórka z zeszłorocznego "Alone" (>>TUTAJ<<) Sistar. Jak tak się przyglądam, to aż dziwię się, że nikt nikogo jeszcze do sądu nie pozwał.

Wracając jeszcze do samego teledysku. Plany wypadają pusto i ubogo. Prostota i przejrzystość nie są niczym złym, ale trzeba umieć je pokazać. Przy tak nieciekawie pracującej kamerze, przy tak małej ilości zbliżeń na dziewczyny, ta pustka musi kłuć w oczy. Najbardziej bawi mnie to, że znacznie niższym nakładem sił, na zapleczu wytwórni nakręcono materiał o wiele, wiele ciekawszy. Gdyby kamera podobnie pracowała w samym teledysku, całość byłaby znacznie bardziej efektowna.



Ta koszulowo-pościelowa stylizacja też bardziej odpowiada dziewczynom. Ale dosyć o stronie wizualnej, pora na kilka słów o muzyce. Jest nieźle, ale koniec końców ciutek zbyt monotonnie. Brzmienie gitary to fajna baza pod piosenkę, ale pomysły skończyły się za szybko i cały podkład szybko przeradza się w nierozpoznawalną papkę.

Piosenkę z morza przeciętności mogły i powinny wyciągnąć wokale, ale ku mojemu zdziwieniu to się po prostu nie dzieje. Pomimo kilku bardzo solidnych głosów, pomimo chwytliwego refrenu z tytułowym "hyndulljo", całość wydaje się za długa i potwornie monotonna. Tekst (angielskie tłumaczenie >>TUTAJ<<) jest prosty, ale zgrabny i przebojowy, więc może dla koreańskiego odbiorcy on ratuje całe przedsięwzięcie, ale dla mnie muzycznie kawałek wypada bardzo przeciętnie.

Z jednej strony szkoda, że AOA dryfuje w bliżej nieokreślonym kierunku, jeszcze bardziej szkoda, że drobne usterki i błędy popełnione przy tym projekcie zamieniają coś bardzo obiecującego w coś bardzo przeciętnego. Z drugiej strony jeżeli popełniać błędy to właśnie teraz. Ten powrót był skazany na porażkę ze względu na konkurencję - nawet ze świetną piosenką i rewelacyjnym teledyskiem dziewczynom zwyczajnie trudno byłoby się teraz przebić. Przeciętny projekt przynajmniej zaoszczędzi osobom zaangażowanym niepotrzebnej frustracji.